Wijnjaar 2012: 2012 wordt grandioos !

Met een wisselend gemoed laten wij het wijnjaar 2011 achter ons. Veel wijngaarden in de Rhône waren niet homogeen in kwaliteit. De natuur heeft ons op proef gesteld. Bij Clos des Frères was het niet anders. Sommige percelen waren prachtig, andere waren om niet aan te zien. Zware selectie tijdens de pluk was de boodschap. Het jonge perceel van 12 jaar oud achter ons huis werd gewoonweg niet geplukt.

Het rendement van 2011 was dus bijzonder laag. De kwaliteit van de wijn was nog te zien, want de laboresultaten waren toch bemoedigend. We hebben in ieder geval zeer lang gevinifieerd en de maceratie aan lage temperatuur heeft in sommige gevallen meer dan drie weken geduurd om de maximale fijne extractie uit de druif te halen.

In mei 2012 hebben we de Folie des Frères 2011 gebotteld en we waren voor het eerst verrast van de kwaliteit. Deze Folie mag gerust naast de rest staan en zal zeer vlot de weg naar de restauratie vinden. De grote drinkbaarheidsfactor van deze wijn was opvallend. Tegelijkertijd hebben we ook de tweede witte Clos des frères gebotteld. Deze 2011 is totaal anders dan de 2010 en het volume aan flessen is met een derde minder dan 2010. Terwijl de 2010 nog bestond uit een assemblage van vijf edele druiven, is de 2011 een assemblage geworden van rousanne, grenache blanc en viognier. De kwaliteit van de bourboulenc en de clairette was dermate bedroevend, dat wij er gewoonweg geen wijn hebben van gemaakt. Daartegenover was de rousanne van uitzonderlijke kwaliteit en neemt hij 58% van de assemblage op zich. Le Clos Blanc 2011 is een delicaat expressieve witte wijn met zeer veel florale toetsen, terwijl Le Clos Blanc 2010 aromatisch veel minder expressief is en in de mond een complexe molligheid vrijgeeft. Precies of deze twee wijnen niets met elkaar te maken hebben. Wij zijn nieuwsgierig hoe beide witte wijnen op termijn zullen evolueren.

Ondertussen ligt de rode Clos 2011 te rijpen en zal in september 2012 worden geassembleerd. Mijn nieuwsgierigheid heeft mij niet kunnen tegenhouden om op regelmatige tijdstippen de basis van de Clos 2011 (= zonder de syrah op barrique) te proeven en ook dit doet het beste vermoeden. Het zal uiteraard niet het niveau van 2010 zijn, maar de materie is aanwezig om opnieuw een indrukwekkende wijn ervan te kunnen maken. De sleutel van de kwaliteit zal de assemblage met de syrah worden. In tegenstelling met de evolutie van de laatste rode Clos’, zal in 2011 de impact van de syrah groter zijn. Conclusie is dus dat wij de twijfels van de pluk 2011 gerust achter ons mogen laten liggen, met de vaststelling dat we met veel enthousiasme de wijnen van Clos des Frères 2011 in onze kelders mogen koesteren. Terwijl de mijmeringen over het vorige millésime ons optimistisch stemmen, is een klimatologische terugblik op 2012 eerder sceptisch geïnspireerd. Het bijzonder voorjaar 2012 was in de zuidelijke Rhône één om niet gauw te vergeten. Vanaf begin januari tot half maart is er amper een druppel regen gevallen, terwijl de temperaturen tot een historisch dieptepunt daalden. Half februari 2012 werd op het plateau van Vacqueyras temperaturen gemeten van -17°, terwijl de mistral gedurende 14 dagen de vriestemperaturen nog ondragelijker maakten. Het is sinds 1954 nooit zo koud geweest in Sarrians en omstreken en dat hebben wij ook moeten ondervinden.

Terwijl we het minder leuk nieuws ontvingen van een poging tot inbraak in ons huis, stelden wij bij onze aankomst in Sarrians niet alleen de aanzienlijke inbraakschade vast (gelukkig zijn de dieven gaan lopen na het afgaan van het alarm), maar ook dat alle radiatoren waren gesprongen en dat de mazoutketel overal lekte. Het zooitje dat we toen aantroffen deed onze courage voor het nieuwe seizoen tot ongekende diepte zakken. De wintersnoei moest nog beginnen en de miserie zal er al bovenarms op. We konden het nieuwe wijnjaar niet slechter beginnen. Soms zijn ongelukken ook opportuniteiten. Als geboren optimisten hebben we deze problemen weten in te passen in een ruimer project. Ondanks de leuke vinologische afwikkeling van 2011, was 2011 toch gekenmerkt door het feit dat mijn vader in Sarrians ernstig ziek is geworden. Waar we voor vreesden is uiteindelijk realiteit geworden. Het hoofdstuk Sarrians is voor mijn ouders afgelopen. Zij die de laatste 12 jaar het huis voor meer dan 6 maanden levendig hebben gehouden, zullen dit voortaan niet meer kunnen. Deze pijnlijke maar onvermijdelijke vaststelling hebben ons doen beslissen dat we ons wijnhuis in Sarrians op een andere manier moesten invullen. Vermits wij maximaal twee maanden per jaar het huis gebruiken, is het onverantwoord de 10 andere maanden het mooi geworden domein leeg te laten staan. Vandaar dat we (tegen onze initiële intentie in) beslist hebben de woning een andere vinologische bestemming te geven in de periodes dat wij er niet kunnen zijn.Om dit mogelijk te maken moesten we geen onbelangrijke bijkomende investering doen en een nieuwe leefruimte aan de beschikbare kamers bijbouwen. Deze beslissing werd genomen in het voorjaar van 2012, met de bedoeling tegen de pluk 2012 alles klaar te hebben. De schade van de vrieskoude en de inbraak hebben we dan maar meegenomen in het totale verbouwingsplaatje.

De winter van 2012 was dus bijzonder hard, koud, droog en het duurde langer dan verwacht. De floraison in de wijngaard werd ook drie weken later dan normaal verwacht. Deze retardatie is op zich geen probleem, maar gaf ons het eerste signaal dat de pluk wel veel later zou kunnen vallen. In april en mei heeft het heel veel geregend en is de natuur opnieuw in evenwicht gekomen. De achterstand in de wijngaard werd in de lente niet ingehaald. De zomermaanden 2012 waren één van de mooiste die wij gekend hebben, waarbij de afwezigheid van de mistral zeer opmerkelijk was. De toeristen moet in de zuidelijke Rhône echt genoten hebben van de tropische temperaturen, terwijl geen zuchtje wind te bespeuren was. Dit impliceerde wel dat we de wijngaard iets meer hebben moeten behandelen (het dubbele van vorig jaar: 4 behandelingen) en via onze biologische aanpak met meer mankracht de wijngaard hebben moeten opvolgen tegen alle mogelijke infecties. We konden immers de heterogeniteit van 2011 ons dit jaar niet veroorloven. Terwijl de wijngaard prachtig evolueerde, verliepen de bouwwerkzaamheden op hetzelfde gunstig niveau. Ons laatste bezoek begin juli 2012 konden wij afronden met een goed gevoel. De diverse familieleden van Françoise hebben in de zomenweken van juli en augustus het huis uitgetest.

Ondertussen werd de zomer 2012 wel heel warm en opnieuw heel droog. In de maand augustus werd opnieuw gevreesd voor een tweede ‘canicule’ sinds 2003, omdat overdag de temperaturen tot de veertig graden evolueerden terwijl ’s nachts de temperaturen niet daalden onder de 20 graden. Iedereen snakte naar wat koelte en de wijngaard naar water. Een lichte paniek brak uit bij de wijnbouwers. Door de hoge temperaturen begon enerzijds de wijngaard versneld zijn maturiteit te halen waarbij de druiven enorm veel suikers aan het ontwikkelen waren, maar tegelijkertijd de fenologische rijping stopte. De laatste week van augustus bracht soulaas. De weergoden waren de Rhône goed gezind. Twee dagen (heftige) regen deed niet alleen de temperaturen gevoelig dalen, maar bracht de vegetatie opnieuw tot leven. Deze regenboost werd gevolgd door een korte mistral. Je kunt het als wijnbouwer niet beter gedroomd hebben. Eind augustus waren de temperaturen overdag tussen de 28 en 30 graden en ’s nachts rond de 17/18 graden. De perfecte omstandigheden om de wijngaard zijn finale rijping te laten doen. De wijngaarden in de zuidelijke Rhône lagen op de vooravond van de pluk er SCHITTEREND bij.

2012 wordt grandioos !

Daags voor we vertrokken (31 augustus 2012) verraste de Belgische pers ons met alarmberichten over de slechte vinologische toestand van de Franse wijnbouw. Het was een uitgemaakte zaak: 2012 wordt een matig tot slecht wijnjaar. Onder de titel “Franse druivenoogst slechtste in 20 jaar” werd in het Nieuwsblad en de Standaard brandhout gemaakt van de komende oogst. Ik kon mijn ogen niet geloven. Terwijl ik via mijn contacten in de Rhône uitbundige reacties verneem, moet ik in de pers lezen op welke manier de Franse wijnbouw in de grond wordt geboord. Hebben de journalisten nu nog altijd niet begrepen dat de Franse wijnbouw niet bestaat en dat Bordeaux of Bourgogne niet gelijk staat met Frankrijk? Hoe is het mogelijk dat wijnjournalisten zich zo gemakkelijk laten meeslepen in een éénduidig sensatieverhaal, terwijl regio’s als de Rhône of de Languedoc misschien één van hun beste wijnjaren tegemoet gaan?

De teneur is weer verkeerd gezet. Terwijl ze in Bordeaux misschien wel opnieuw aan het prutsen zijn, moeten wij vanuit de Rhône weer opboksen tegen een negatieve geruchtenmolen die commercieel weer de nodige spanningen zal veroorzaken. De wijnjournalistiek is andermaal afgegaan tot een schabouwelijk vertoon van middelmatigheid.

Met het artikel op zak zijn we ons toch uit nieuwsgierigheid gaan vergewissen in Bourgogne (het lag toch op onze weg) en hebben we een interessante stop gedaan in de Beaujolais. En inderdaad, de wijngaarden lagen er niet mooi bij (behoorlijke schimmelschade op de bladeren) en de druiventrossen zagen er verre van gezond uit. Mijn humeur veranderde bij het zien van de wijngaarden voorbij Lyon. Blakende gezondheid. Bij onze aankomst in Sarrians werd het meteen duidelijk dat de sanitaire toestand van de wijngaarden in de Rhône niet te vergelijken waren met noordelijker gelegen wijngebieden.

Deze nuance verdient op zich een artikel in de pers “Het zuiden van Frankrijk kijkt uit naar één van de mooiste druivenoogsten van de laatste 20 jaar”. Zeg het alstublieft verder!

Op maandagavond 3 september zijn we in Sarrians gearriveerd. Dinsdag hebben we de wijngaarden bekeken. De weervoorspellingen zijn gewoonweg prachtig. Echte zomertemperaturen en koele nachten en wat vochtige nevel in de morgen. Met Jéremy heb ik de eerste round-up gemaakt voor de komende weken en de resultaten van de druifanalyses bestudeerd. Op 4 september was amper iets geplukt en we zijn niet haastig om tot intense plukactiviteiten over te gaan. Op 5 september is Jérémy overgegaan tot de pluk van de percelen dienend voor de rosé-wijnen op het niveau van Côtes du Rhône. Nog niets van witte druiven waren binnengehaald. Sinds ik nu 12 jaar bezig ben met dit wijnverhaal, heb ik nooit meegemaakt dat geen enkele witte druif in de eerste week van september werd geplukt. Diverse witte varianten worden meestal geplukt eind augustus. Ook hier speelt de late floraison dus zijn rol.

Op 7 september hebben we de cave volledig vrijgemaakt om de manuele wijnpluk mogelijk te maken. Op 8 september werden de eerste witte druiven gepluk. Nog niets voor de cru ’s Vaqueyras werd geoogst. Alles verloopt op vakantietempo en het weer laat dit met plezier toe. Ondertussen is het jachtseizoen op gang geschoten en is Jérémy op zondag 9 september de bossen ingetrokken. Françoise en ik zijn ondertussen de laatste hand aan het leggen aan de afwerking van onze nieuwbouw en hebben de ontvangst van Hugo & Rita Van Landegem in goede banen geleid. Maandag 10 september wordt voor ons geen plukdag, omdat diverse aannemers over de vloer komen en we enkele vinologische afspraken (o.a mbt onze gids “De eigenzinnige gids van de beste Rhônewijnen”) moeten afhandelen. Jérémy zal wel overgaan tot de pluk van de witte varianten voor de Vacqueyras.

Woensdag 12 september zal het de eerste spannende dag worden. Gaan we over tot de pluk van de eerste syrah? De oude syrahpercelen zijn er nu al klaar voor. Dinsdag weet ik meer!

Terwijl de coöperanten als zotten aan het oogsten zijn, alsof hun leven er vanaf hangt, zijn wij (en wij niet alleen) het meest gefocust op de verdere evolutie van het weer en de rijpingscurves van onze druiven. Het is dwaas om hals over kop te plukken, wanneer je ziet dat er toch eigenaardigheden vast te stellen zijn:

1. Zeer heterogene rijping van zowel grenache als syrah, afhankelijk van het terroir en de leeftijd van de wijnstok. De pluk zal dus zeer gespreid verlopen.
2. Tot op vandaag zijn sommige witte druivenrassen nog niet volrijp (clairette en de bourboulenc), wat uitzonderlijk is
3. Door de warme en tegelijkertijd zwoele vochtige lucht beginnen overrijpe trossen grijze schimmel te vormen (pouriture grise), wat het geval is bij de roussanne en de syrah. Hier mag dus niet getalmd worden voor een plukbeslissing.
4. De opbrengst is toch 10 à 15% lager dan normaal, wat voor mij hoegenaamd geen probleem hoeft te zijn.
5. De grenache heeft tot op vandaag nog niet zijn rijpste punt bereikt
6. De drie regendagen tijdens de laatste week van augustus (100ml/m² regen) hebben het suikergehalte van de druiven gevoelig doen dalen en zijn in sommige gevallen de laatste dagen niet echt gestegen. De witte druiven zijn (vooral grenache blanc en viognier) zullen aldus niet uitspringen met een hoog alcoholpercentage. Le Clos Blanc 2012 zal dus andermaal iets anders worden. Om deze reden hebben we nu al beslist om geen clairette in onze witte Vacqueyras te steken, tenzij hij de komende dagen nog plots gunstig zou evolueren op de suikerpercentage..
7. De vaststelling 3 en 6 maakt het niet gemakkelijk om te beslissen tussen ‘nu plukken’ en ‘wat wachten’, wat vooral van toepassing is voor de syrah

De lichte stress neemt toe. Dagelijks lopen we door onze wijngaarden en de twijfel is soms groot. Tot op vandaag is 2/3 van de rosé geplukt en ¾ van de witte druiven (voor de witte Côtes du Rhône, de witte Vacqueyras en Le Clos Blanc). Nog niets van de rode druiven is binnengehaald, tenzij de machinaal geplukte druiven voor de tafelwijn van Jérémy. Vannacht gaat Jérémy bij koele omstandigheden twee percelen syrah oogsten met de machine. Mogelijk zal ook een stuk van Plan de Dieu aangepakt worden (waar de wijngaarden van Folie des Frères zich bevinden). De vacqueyrasdruiven blijven bij ons nog wat hangen. Want ondanks het klimatologische dipje van vandaag (onweerdreiging en een daling van de temperatuur met 8 graden), ziet het de komende dagen er andermaal niet slecht uit. Er steek nu een lichte mistral op dat alle vochtigheid doet wegblazen. Dus overhaasting is niet aan de orde. Daarom is het onbegrijpelijk dat de Cave Cooperative de Vacqueyras begin september de opdracht heeft gegeven om alles zo snel mogelijk binnen te leveren. Ze zullen het nooit leren.

Morgen wordt het andermaal een kelderdag (remontages van de vannacht geplukte druiven) en grondige temperatuurcontrole van de witte wijnen. Daarenboven gaan we voor het eerst grondig de grenachepercelen gaan opmeten, ism met het labo.

En zo kabbelt de pluk verder; elke dag wel iets te beleven, een paar remorques met druiven per dag die we gezapig kunnen verwerken, geen drukte, geen spanning, veel blije gezichten… Dit kan niet zo blijven, er moet storm komen na de relatieve stilte.

Volgende week zal het in volle geweld uitbreken. Gelukkig komen de Gentse vertrouwelingen dan een handje toesteken.

Vrijdag 14 september 2012

De mistral is stevig komen opzetten. Het resultaat van de combinatie van temperatuurdaling en het uitdrogend effect van de wind is spectaculair: versnelde stijging van de suikergraad. Wij zijn dan donderdag dus snel overgegaan tot de pluk van de rijpe syrah (aan 14,5%) en vrijdag van de oude cinsault (15%). Vooral de oude cinsault zien er fantastisch uit en doen denken aan 2010. De bevestiging dat 2012 een fantastisch wijnjaar wordt in de Rhône .

We hebben beslist in functie van de nog binnen te halen druiven dat we waarschijnlijk een nieuwe G en een nieuwe S zullen produceren in zeer beperkte oplage. We zien wel waar we uitkomen. Uitzonderlijke jaren, vragen uitzonderlijke wijnen. We blijven experimenteren.

Deze weekend wordt het uitblazen in functie van een drukke komende plukweek. De mistral zal morgen minder blazen. Misschien gaan we voor het eerst onze fiets eens buitenhalen.

Pas aangekomen in Gent, na een zeer boeiende maand. Toen ik mijn laatste bericht had neergeschreven op 14 september gingen we een zeer rustig weekend tegemoet met de wetenschap dat op 16 september mijn Belgische trouw plukkers gingen aankomen. Op zondagavond gingen we immers onze eigen ‘Ban de Vendange’ organiseren, omdat we wisten dat er maandag niet geplukt werd. De weervooruitzichten waren dermate prachtig dat we gerust nog enkele dagen konden wachten. Dus eens stevig uitzakken met unieke wijnen was de boodschap.

En toen gebeurde er iets dat ons laatste 14 dagen van ons plukverlof ernstig verstoorde. Op zaterdag 15 september viel mijn vaste telefoonlijn uit en was mijn internetverbinding verdwenen. Goed wetende dat ons GSM-bereik vrij zwak is op de plaats waar wij ons bevinden, leek het erop dat we afgesneden waren van de buitenwereld. In het verleden is dit ons nog eens overkomen, maar werd (telkens na aandringen) hersteld. Dus we maakten ons geen zorgen voor het weekend en vermits maandag een rustdag was, kon ik mij daarmee bezig houden. Vanaf maandag bleek echter dat de miserie veel groter was dan verwacht. Het werd een gevecht tussen Orange, France-telecom, Fargas (= de private hersteldienst van Orange), mijn electrieker en mijn alarminstallateur. De schuldvraag werd in ieders schoenen geschoven en het probleem werd amper aangepakt. Deze vaudeville heeft dus meer dan 14 dagen geduurd. Tot op de dag dat we uit Sarrians vertrokken was het probleem nog niet opgelost. Dit is dus de reden geworden waarom ik over de verder plukwerkzaamheden niet kon berichten en mijn mails vanuit de thuisbasis niet kon beantwoorden. Nu ik thuis alles in beschouwing neem, moet ik 1498 mailberichten de komende dagen op één of andere manier verwerken. Het wordt gezellig de komende uren!

Terugkerende naar de essentie van ons verhaal: de pluk 2012. Nadat we de kater van de zondagnachtbachanale te hebben verwerkt zijn we maandag met 5 (Jérémy, Fréderic, Patrick, Françoise en ikzelf) de meeste wijngaarden gaan inspecteren, om de planning van de komende dagen vast te leggen. Alle druiven begonnen naar hun volle maturiteit te evolueren, maar er waren toch opmerkelijk verschillen in functie van het terroir en de leeftijd van de wijnstokken. We moesten wel rekening houden met het feit dat er tussen woensdag en donderdag een zwaar onweer werd voorspeld. Dus de druiven met de dunste pel en met de meeste neiging tot pouriture werd vooraan het lijste geplaatst om voor donderdag te plukken. De grenache-wijngaarden van Clos des Frères waren daar voorlopig niet bij, omdat de meeste grenache nog wat kon wachten. De syrah voor de Clos (en waarschijnlijk ook de S) moest wel binnen gehaald worden. Onze vaststellingen omtrent de sanitaire toestand van onze wijngaarden kwam echter niet overeen met de vooropgestelde cuve-indeling. De voorbestemde cuves voor de voorbestemde percelen met de daaraan gekoppelde volumes was in de gegeven omstandigheden niet in overeenstemming te brengen. De zorgloze pluk werd voor het eerst verstoord door een praktisch probleem. Na een lange berekening van hectares en hectoliters en na een grondige discussie hebben we toen iets beslist wat we voorheen nog nooit gedaan hebben. We gaan voor de Clos in de basiscuve ook wat syrah laten vergisten, samen met de grenache. In alle voorgaande jaren werd de syrah nooit samen met de grenache vergist en werd de syrah pas na een jaar rijping op vat in de assemblage gevoegd. De beslissing werd genomen en het syrahperceel werd uitgekozen. Wij gaan op vrijdag 21 september over tot de pluk van de Clos.

Niet toevallig werd 21 september wereldwijd uitgeroepen als de DE DAG VAN DE GRENACHE!

Ondertussen was de plukploeg werkloos en probeerden we onze tijd nuttig te vullen met uitzonderlijke vinologische bezoeken, uiteraard geïnspireerd door de unieke gids “ De eigenzinnige gids van de beste Rhônewijnen” ?. Een overweldigend bezoek bij één van de beste producenten uit Châteauneuf-du-Pape deed ons andermaal overtuigen over het edel karakter van de grenache. Wat Domaine du Banneret met Jean-Claude Vidal ons liet proeven was hemels en niet geschikt voor Robert Parker. Als klap op de vuurpijl nodigde Jean-Claude Vidal ons uit voor een bijzondere degustatie in Chateauneuf in het kader van de grenachedays op vrijdagavond. Vrijdag werd een dag om niet te vergeten.

Uiteindelijk heeft de plukploeg de volgende avonden een culinaire tournante georganiseerd waar uitzonderlijk goed gegeten en gedronken werd. De batterij was zeer goed opgeladen voor ‘The Clos-day’ van vrijdag 21/9

Ondertussen was het weer aan het keren en het aangekondigd onweer werd met een dag vervroegd. Woensdag zouden sedert lang de hemelsluizen opengaan en dat was bijzonder slecht nieuws voor de pluk van de Clos. Je moet weten dat de regen pas na twee en zeker na drie dagen in de druiven worden opgenomen. Het resultaat is dat de kwaliteit op slag met1à2% suikergehalte daalt. De zo rustige ideale pluk werd plotseling stressy en het weerbericht werd plots het gesprekstof nummer één. Ondertussen begon rondom ons de pluk los te barsten en reden de volle druivenremorques haastig naar de caves. Het werd plots zeer onrustig en blijkbaar zit de angst voor het onweer er diep in. Wij twijfelen. De druiven zijn nog niet optimaal. We wachten om een beslissing te nemen tot woensdag.

Dinsdagavond kwamen dreigende wolken opzetten. Wij zaten gezellig te genieten bij Francesca. De temperatuur was tropisch en de zwoele wakte pakte ons bij de keel. De warme zuiderwind gaf ons geen goed gevoel en bracht sneller dan verwacht het slechte weer in onze richting. Gelukkig werd onze kelen gezalfd door culinaire hoogstandjes van Franscesca en wijnstandjes van Marc. Tijdens onze terugrit uit Sablet kwamen de eerste regendruppels uit de lucht. Ik begon wat te panikeren. Wanneer het echt gaat stormen zou de oogst om zeep kunnen zijn en mogen we kruis maken over de pluk van vrijdag as. Ik heb deze nacht geen oog dicht gedaan. Om de twee uur ben ik naar buiten gegaan om mij te vergewissen van de regendreiging. Om vijf ‘s nachts is een lichte mistral komen opzetten. De dreigende zuiderwind werd plots een koude noorderwind en de vuile wolken kregen een andere richting. De grote regen is er dus niet gekomen in onze streek en werd in andere richtingen geblazen. De grote opluchting heeft mij nog enkele uurtjes doen slapen. Woensdag zijn we uiteindelijk opgestaan in een zonovergoten Vacqueyras. Grote vreugde zinderenden uit onze sms-berichtjes en Jérémy verliet voor eenmaal zijn ingeboren pessimisme. Enkele kleine witte wolken deden nog herinneren aan de stormdreiging van dinsdagnacht. Deze waren zelf volledig verdwenen op donderdag.

Op donderdag 20/9 werden de eerste syrah voor de S geplukt

Vrijdag 21/9 werd de Clos geplukt in de conische inoxcuve 3 ondergebracht. Uiteindelijk was het aandeel syrah in deze cuve beperkt tot 10%. De rest van de topsyrah werd in de betonnen cuve ondergebracht om de S de maken. Deze druiven werden niet ontrist. Onze manuele plukploeg (12 Tunesiërs, 2 Fransen en 6 Belgen) kreeg verstrekking door twee leuke meiden, waaronder de dochter van Patrick, die hun tent bij ons hadden neergepoot. De pluk verliep zeer vlot en de strenge selectie op de wijngaard verliep smetteloos. De kwaliteit was uitzonderlijk mooi. 2012 wordt echt groot.

De weekend daaropvolgend werd rustig doorgeplukt en verlieten de Belgen het actieterrein.

Het korte heftig onweer van maandag 24/9 had geen gevolgen voor de verder pluk. De laatste witte druiven (!) werden binnengehaald. De verloren gewaande clairette werd door deze uitzonderlijke late pluk toch nog interessant. Misschien zal de witte Clos toch nog wat clairette bevatten. Ook werden de superdruiven voor de G binnengehaald en in de houten open Bourgondische cuve ondergebracht en dit met overijpe steeltjes. Op dinsdag 25/9 werd onze jonge grenache-aanplant achter ons huis in uitzonderlijke goede toestand geplukt.

Woensdag zal het weer voor een ruimere tijd negatief evolueren en een permanente regenzone dreigde op ons af te komen. Alles moest dus binnengehaald worden tegen woensdagmiddag. De druiven van Folie des Frères werden in de nacht van dinsdag op woensdag machinaal binnengehaald. Wij hebben de nacht doorgewerkt en amper geslapen. Tegen woensdag 26/9 om 11u30 was alles geplukt, op een klein perceeltje mourvedre na. Woensdagmiddag tot donderdagavond heeft het onophoudelijk geregend. Het was ons gelukt en met grote voldoening (maar doodmoe) konden nu echt de kelderwerkzaamheden opstarten. De drie opvolgende dagen waren intens in de kelder, maar de resultaten waren zeer bemoedigend.

Op de dag van de assemblage van de 2011 (donderdag 27/9) demarreerde cuve 3 met de Clos 2012 in volle heftigheid. Onder strikte temperatuurscontrole wordt de gisting beheerst, maar de trein voor een editie is andermaal vertrokken. De kleur, de geur en de materie maakt mij euforisch.

Cuve 3 is gestart met zijn gisting. Het is tijd om terug naar Gent te gaan. Op zaterdag 29 september zijn we uit Sarrians vertrokken, terwijl het internetprobleem nog niet opgelost was.

Voldaan, gelukkig en met de zekerheid dat de millésime 2012 in Vacqueyras grandioos zal zijn.

Nu opnieuw met de gedachten bij Solidariteit voor het Gezin, want ook dit wordt een spannend jaar. Met deze kloteregering hebben we nog niet gedaan. Laat de verkiezing van oktober de juiste uitslag geven.